یکی از آنها کارآ (اداره کننده) یا یین نام دارد که از قسمت پایین بدن بین دستگاه تناسلی مرد یا زن و مقعد در نقطه ای به نام پرینیوم آغاز می شود و از آنجا به قسمت جلوی بدن و به شکم، حلق و نوک زبان می رود. دیگری حاکم (اجرا کننده) یا یانگ نام دارد که از همان نقطه پرینیوم شروع شده و به استخوان دنبالچه و سپس از ستون فقرات به طرف مغز بالا می رود تا به سقف دهان برسد. زبان انسان مانند کلیدی که این دو جریان را به هم متصل می کند، عمل می کند. زمانی که زبان خود را به سقف دهان می چسبانیم، انرژی از ستون فقرات به بالا و از جلو به پایین می رود، در بدن می چرخد و تمام اعضای داخلی و دستگاه عصبی بدن را تغذیه می کند.

این دو جریان، یک مدار منفرد تشکیل می دهند که انرژی در آن می چرخد و نیروی حیاتی به اندام های اصلی و دستگاه عصبی بدن می رسد و به سلول ها نیروی لازم را برای رشد درمانگری و کارایی را می بخشد. این چرخش انرژی به عنوان مراقبه شناخته شده است و طب سوزنی نیز بر اساس آن تشکیل شده است. تحقیقات پزشکی غرب نشان داده است که طب سوزنی از لحاظ بالینی بسیار مؤثر است، گرچه دانشمندان پذیرفته اند که نمی توان عملکرد آن را توضیح داد. به عبارت دیگر، روش تائو هزاران سال است که درباره انرژی بدن مطالعه کرده و اهمیت هر یک از این دو جریان را با جزئیات اثبات کرده است.

روش باز کردن راه های جریان انرژی بدین صورت است که هر روز صبح پس از انجام تمرین های لبخند درونی به اعضای بدن، چند دقیقه ای به مراقبه بپردازید بگذارید چرخش انرژی در بدن به طور کامل انجام شود و برای این مقصود با ذهن خود این گردش را همراهی کنید. حرکت انرژی را از چشم ها شروع کرده و با ذهن خود به جلوی بدن بفرستید. سپس با زبان، حلق، گلو، سینه و ناف و سپس با استخوان دنبالچه و ستون فقرات، انرژی را به سر خود منتقل کنید. در ابتدای کار ممکن است چیزی احساس نکنید ولی بتدریج گرما را در بعضی از نواحی بدن حس خواهید کرد. کلید تمرین در این است که کاملاً احساس آرامش کنید و بتوانید با ذهن خود به نواحی مختلف بدن بروید که انرژی را در آن متمرکز کرده اید. لازم نیست که اعضاء را در ذهن خود مجسم کنید. فقط متوجه جریان انرژی باشید، یعنی بگذارید ذهن شما همراه با انرژی به نقاط مختلف بدن برود. چرخش انرژی در انسان، پیری را به تعویق انداخته، بسیاری از بیماریها را مانند فشار خون، بی خوابی، سردرد و آرتروز را درمان می کند.

پاورقی: در بیشتر مکاتب فلسفی و عرفانی از جهان به عالم کبیر و از انسان به عالم صغیر تعبیر می شود.